Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

Zakład Karny w Brzegu jest zakładem karnym typu zamkniętego, dla recydywistów penitencjarnych z oddziałem aresztu śledczego. Aktualnie jednostka może pomieścić 358 osadzonych. Od 12 grudnia 2016 r. w brzeskim zakładzie karnym funkcjonuje oddział terapeutyczny dla osadzonych uzależnionych od środków odurzających lub psychotropowych, w którym terapię może odbywać 36 osadzonych. Od 2 października 2019 r. oddział terapeutyczny dla uzależnionych w Zakładzie Karnym w Brzegu został powiększony i obecnie jego pojemność wynosi 56 miejsc.  Obiekt charakteryzuje się zabudową pawilonową, z placem pomiędzy dwoma budynkami i usytuowanymi obok nich polami spacerowymi. Jednostka penitencjarna sąsiaduje z Sądem Rejonowym w Brzegu oraz terenem przylegającym do plantów - dawnej fosy, okalającej starą część miasta. Od dnia 1 stycznia 2014 roku Zakład Karny w Brzegu posiada Oddział Zewnętrzny w Grodkowie, który jest jednostką penitencjarną typu półotwartego dla recydywistów penitencjarnych. Pojemność oddziału zewnętrznego wynosi 96 miejsc. Służbę w Zakładzie Karnym w Brzegu pełni 167 funkcjonariuszy oraz 11 pracowników cywilnych.

Historia Zakładu Karnego w Brzegu
Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XVIII w. wybudowano jeden gmach więzienia karnego (Haftanstalt), obejmujący dzisiejszy budynek administracji, oddział aresztu śledczego i część pawilonu I.  W piwnicach znajdowały się cele do wykonywania kary tzw. karceru. W końcu XIX w., po zakończeniu wojny francusko-pruskiej (1870-1871), wykorzystując jako siłę roboczą jeńców francuskich, rozbudowano więzienie o kolejny obiekt, mieszczący wówczas oddział dla nieletnich, warsztaty, w których zatrudniano skazanych oraz kotłownie. Dalsza rozbudowa brzeskiego więzienia nastąpiła w okresie I wojny światowej, poprzez dobudowanie części pawilonu I. Po wyzwoleniu Brzegu, w dniu 06 lutego 1945 roku przystąpiono do uruchomienia zakładu karnego, który nie ucierpiał w czasie działań wojennych. Źródła podają, że w dniu 20 kwietnia 1945 r. w brzeskim więzieniu przebywało 150 nacjonalistów niemieckich. W czerwcu 1946 roku w Więzieniu Karno-Śledczym w Brzegu osadzeni byli zarówno Polacy, jak i Niemcy skazani za zbrodnie wojenne i inne przestępstwa. Znaczna cześć więźniów była wykorzystywana przy pracach związanych z odgruzowywaniem i odbudową miasta. Do końca lat pięćdziesiątych powyżsi więźniowie stanowili główną populację osadzonych, następnie  do 30 kwietnia 1964  roku w Zakładzie Karnym w Brzegu przebywały kobiety oraz grupa mężczyzn, która była wykorzystywana do prac remontowych. Miejscem zatrudnienia kobiet był zakład szyjący odzież roboczą i więzienną. Po zmianie przeznaczenia jednostki i osadzeniu ponownie wyłącznie mężczyzn, w roku 1969 przeprowadzono remont muru zewnętrznego, poprzez jego podwyższenie i zastąpienie wieżyczek drewnianych murowanymi. Od początku lat sześćdziesiątych do czerwca 1983 roku, stwarzano osadzonym warunki do uzupełnienia wykształcenia w Podstawowym Studium Zawodowym, przyuczając uczniów do zawodu szwacza i murarza-tynkarza. Praktyka zawodowa dla murarzy odbywała się na budowach w zatrudnieniu zewnętrznym. Z dniem 31 grudnia 2000 roku Gospodarstwo Pomocnicze przy Zakładzie Karnym w Brzegu uległo likwidacji z uwagi na niekorzystne uregulowania ustawowe, dotyczące zatrudniania skazanych i brak zbytu na produkowaną odzież roboczą. Pod koniec 2003 roku rozpoczęła się przebudowa budynku po zlikwidowanym Gospodarstwie Pomocniczym i przystosowanie go do warunków więziennych, a w wyniku adaptacji pomieszczeń uzyskano dodatkowe miejsca zakwaterowania dla 100 skazanych.