Areszt Śledczy w Poznaniu jest jednostką podległą Okręgowemu Inspektoratowi Służby Więziennej w Poznaniu, w skład której wchodzi: areszt śledczy dla tymczasowo aresztowanych mężczyzn (TA), oddział zakładu karnego typu półotwartego dla mężczyzn odbywających karę po raz pierwszy (P-2). Ponadto w Areszcie osadzani są: skierowani do oddziału dla tymczasowo aresztowanych i skazanych (P-1, M-1, R-1) oraz (P-1/t, M-1/t, R-1/t zakwalifikowanych do systemu terapeutycznego, poza oddziałem terapeutycznym), zakwalifikowani jako wymagający osadzenia w wyznaczonym oddziale lub celi zakładu karnego typu zamkniętego lub aresztu śledczego w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę społeczeństwa oraz bezpieczeństwo zakładu (aresztu), kobiety i mężczyźni podlegający leczeniu szpitalnemu, tymczasowo aresztowani i skazani chorzy na cukrzycę insulinozależną, tymczasowo aresztowani i skazani wymagający całodobowej opieki lekarskiej, skazani i tymczasowo aresztowani poruszający się na wózkach inwalidzkich, kobiety i mężczyźni skierowani do ośrodka diagnostycznego, zakwalifikowani do programu substytucji metadonowej. Ustalona pojemność aresztu to 670 miejsc, natomiast szpitala 90 miejsc. Aresztowi Śledczemu w Poznaniu podlegają trzy oddziały zewnętrzne - w Rosnowie, w Poznaniu oraz w Koziegłowach. Obecna lokalizacja aresztu to efekt prac budowlanych z lat siedemdziesiątych XIX w. W okresie wcześniejszym miejsc odosobnienia osób, wobec których toczyły się sprawy karne, jak i tych, które zostały już skazane było wiele. Od czasu, gdy w XVI w. kara pozbawienia wolności zaczęła być częściej orzekana przez poznańskie sądy, były to więzienne wieże bram Wronieckiej i Wrocławskiej oraz Czerwona Wieża, a także lochy Ratusza i Zamku Przemysła oraz Psałteria na Ostrowie Tumskim. W roku 1795, a więc 2 lata po zajęciu Poznania przez Prusaków, polecono wybitnemu architektowi niemieckiemu Davidowi Gilly wybrać miejsce i opracować projekt nowego więzienia. Gilly zdecydował się na okolicę placu Sapieżyńskiego (obecnie Wielkopolskiego) oraz ulicy Fryderykowskiej, u podnóża Zamku Przemysła. Obok więzienia, powstałego w latach 1799 - 1802, w miejscu gdzie dziś stoi Archiwum Państwowe, Niemcy wybudowali gmach Inkwizytoriatu, który zajął sąd kryminalny i administracja więzienia. Więzienie to nie spełniło jednak w pełni oczekiwań pruskich władz miasta, szybko uległo przepełnieniu i pojawiła się konieczność budowy nowego, które powstało na skrzyżowaniu obecnych ul. Solnej i Młyńskiej. W latach siedemdziesiątych wieku XX areszt przeszedł gruntowną modernizację.

 

Znajdź nas również na
Serwis Służby Więziennej