Opis jednostki

Areszt Śledczy w Szczecinie jest jednostką podległą Okręgowemu Inspektoratowi Służby Więziennej w Koszalinie. Dysponuje miejscami zakwaterowania dla 606 osób pozbawionych wolności, w tym 112 na terenie szpitala. Oprócz tymczasowo aresztowanych (TA) w Areszcie osadzeni są: kobiety i mężczyźni podlegający leczeniu szpitalnemu, tymczasowo aresztowani i skazani wymagający całodobowej opieki lekarskiej, kobiety i mężczyźni skierowani do ośrodka diagnostycznego, tymczasowo aresztowani i skazani poruszający się na wózku inwalidzkim, zakwalifikowani do programu substytucji metadonowej.

Historia szczecińskiego kompleksu sądowo-więziennego sięga połowy XIX w. Główny gmach więzienia przy Elisabethstraβe 28 powstał wraz z przyległym budynkiem Sądu Krajowego w latach 1859-1860. W okresie nazistowskich rządów obiekt pełnił funkcję aresztu oraz zakładu karno-śledczego. To w jego murach w lutym 1943 r. osadzono katolickich księży aresztowanych przez Gestapo w ramach akcji „Fall Stettin”, których oskarżono m.in. o szpiegostwo na rzecz aliantów. Więzienie działało bez większych zakłóceń przez cały okres wojny. Dopiero 10 marca 1945 r. zarządzano ewakuację więźniów i personelu.

Najprawdopodobniej latem 1945 r. nastąpiło przejęcie obiektu przez polskie władze. Organizację szczecińskiej jednostki powierzono jej pierwszemu naczelnikowi Józefowi Mikuśkiewiczowi, który pozostał na tym stanowisku do lutego 1946 r. Cały kompleks, na który składały się dwa bloki więzienne oraz zaadaptowany na potrzeby szpitala więziennego budynek przedwojennego sądu, otoczono murem.

Obecnie w Areszcie Śledczym w Szczecinie funkcjonuje Szpital i Ambulatorium z Izbą Chorych, w skład którego wchodzi Oddział Wewnętrzy oraz Oddział Psychiatrii Sądowej, a także Ośrodek Diagnostyczny dla osadzonych, którzy zostali skierowani na badania psychologiczne z jednostek okręgu koszalińskiego.

Aresztowi Śledczemu w Szczecinie podlega oddział zewnętrzny w Stargardzie.

 

Znajdź nas również na
Serwis Służby Więziennej