Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

Instytucja totalna…

Zakład karny, analogicznie do podobnie funkcjonujących instytucji, stanowi specyficzne warunki codziennej egzystencji ludzi w nim przebywających. Życiem danej placówki rządzą formalne, uregulowane zasady (regulaminy, kodeksy itd.). Społeczność dzieli się na zarządzający instytucją personel i zarządzanych członków wraz z łączącymi obydwie grupy kontaktami międzyludzkimi i interakcjami. Mimo, że więzienie stoi na przeciwległym biegunie w stosunku do domów opieki społecznej (pensjonariuszy tych pierwszych trzeba izolować od społeczeństwa, a pensjonariuszy tych drugich trzeba chronić i pomagać im w codziennej egzystencji) to sam fakt życia w warunkach zinstytucjonalizowanych jest tym co łączy obydwie grupy.

Wspólny mianownik…

Osamotnienie, niepewna przyszłość, brak możliwości decydowania o sobie to tylko niektóre cechy wspólne pensjonariuszy przebywających w zakładach karnych i domach opieki społecznej. I o ile ci, którzy odbywają karę pozbawienia wolności, posiadają jakąś graniczną datę, termin wyjścia poza więzienne mury, do którego odliczają dni, godziny i minuty, o tyle ci, którzy z różnych życiowych powodów znaleźli się w pieczy instytucjonalnej, lęk o swoje losy mogą odczuwać ze zdwojoną siłą. Taki stan rzeczy przyczynił się do powstania pomysłu o udzieleniu im wsparcia, dodania otuchy, podarowania czegoś wykonanego z zaangażowaniem, sercem i zrozumieniem.

Rezultaty…

W efekcie powstały pięknie zdobione, kolorowe listy, ręcznie malowane obrazki z wizerunkami świętych, które zostały przekazane do pensjonariuszy domów opieki społecznej. Obdarowani zostali seniorzy z Domu Księży Emerytów im. św. Józefa w Tarnowie, Domu Emerytów Placówki Pielęgnacyjno-Opiekuńczej Caritas Diecezji Tarnowskiej oraz Domu Pomocy Społecznej w Bochni.

Profity…

Rolą wychowawców, psychologów więziennych jest takie pokierowanie procesem resocjalizacji, które przyczyni się do realizacji celów, jakim przyświeca wykonywanie kary pozbawienia wolności, czyli przede wszystkim do powstrzymywania się od popełniania przestępstw. Motywowanie skazanych do podejmowania aktywności na rzecz drugiego człowieka uczy empatii, wrażliwości, nawiązywania satysfakcjonujących relacji interpersonalnych (bez przemocy, agresji, wulgaryzmów), odpowiedzialności za innych, słabszych, doświadczonych przez los. W przyszłości takie umiejętności winny owocować życiem zgodnym z obowiązującymi przepisami prawa, z poszanowaniem drugiego człowieka.

Opracowanie: por. Beata Bańdur