Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

Historia uczy pokory

1634 obozów koncentracyjnych i ponad 900 obozów pracy utworzyli Niemcy podczas wojny – a jeden z nich znajdował się w Potulicach. Już jesienią 1939 r. Niemcy zajęli dawny majątek po hrabinie Anieli Potulickiej dostosowując go do swoich potrzeb. Nazwa miejscowości uległa zmianie na Potulitz, a w późniejszym czasie na Lebrechtsdorf. Przyjmuje się, że ogółem w potulickim obozie było więzionych około 25 tys. osób. W ewidencji zgonów odnotowano 1297 osób, w tym 767 dzieci. Byłi oni przetrzymywani w nieludzkich warunkach, co wpłynęło na ich wysoką śmiertelność. Dodatkowym czynnikiem powodującym śmiertelność było przepracowanie oraz epidemie chorób, dziesiątkujących więźniów obozu. W obliczu zbliżających się wojsk polskich i sowieckich 21 stycznia 1945 r. władze niemieckie zdecydowały o ewakuacji obozu.

Uczczenie pamięci

Było to miejsce martyrologii wielu Polaków – chcąc uczcić pamięć pomordowanych przedstawiciele potulickiej jednostki penitencjarnej, na czele z ppłk. Piotrem Kijewskim,  Dyrektorem Zakładu Karnego w Potulicach, złożyli wiązanki kwiatów pod pamiątkowym obeliskiem. Kultywowanie pamięci o zbiorowych doświadczeniach z przeszłości stanowi nie tylko obowiązek, ale także kształtuje świadomość historyczną oraz społeczne wyobrażenia na temat przyszłości.

Więcej informacji o potulickim obozie można znaleźć:

https://kurier-nakielski.pl/dzieje-obozu-w-lebrechtsdorf-potulicach/

Tekst: ppor. Justyna Sejdowska-Szrajber

Zdjecia: Kurier Nakielski, Dariusz Wojciechowski