Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

Zastępca Dyrektora Zakładu Karnego nr 1 w Strzelcach Opolskich ppłk Dariusz Kaczorowski, Zastępca Dyrektora Zakładu Karnego nr 2 w Strzelcach Opolskich ppłk Wojciech Dudziec oraz Zastępca Dyrektora Zakładu Karnego w Sierakowie Śląskim kpt. Mariusz Gąska na Polanie Śmierci „Hubertus“ w Dąbrówce koło Barutu złozyli kwiaty pod krzyżem upamiętniającym ofiary mordu, oddając cześć poległym żołnierzom.

1 marca jest datą symboliczną, która nawiązuje do 1 marca 1951 r. Tego dnia w więzieniu na warszawskim Mokotowie wykonano wyrok śmierci na siedmiu członkach IV Zarządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”: Łukaszu Cieplińskim, Adamie Lazarowiczu, Mieczysławie Kawalcu, Józefie Rzepce, Franciszku Błażeju, Józefie Batorym i Karolu Chmielu.
Żołnierze Narodowych Sił Zbrojnych z oddziału Henryka Flamego „Bartka" zostali zamordowani przez komunistów we wrześniu 1946 r. Oddział kapitana Flamego był największą grupą zbrojną podziemia antykomunistycznego na Górnym Śląsku i w Beskidach. Liczył około 400 uzbrojonych żołnierzy. Zbrodnia była szczegółowo zaplanowana przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego. Decyzję o niej podjął osobiście wiceminister MBP Roman Romkowski. Plan nosił kryptonim "Lawina". Według ustaleń historyków IPN część członków zgrupowania Narodowych Sił Zbrojnych z terenu Podbeskidzia pod dowództwem Henryka Flamego zostało rozstrzelanych przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, a kolejni wysadzeni w powietrze w zaminowanym baraku, jaki znajdował się na terenie dawnego lotniska w Starym Grodkowie. W taki sam sposób zginęło też kilkudziesięciu żołnierzy w rejonie miejscowości Barut.

Tekst i zdjęcia: st. sierż. sztab. Tomasz Fijałkowski 

Galeria zdjęć