Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

224 więźniów Pawiaka – przedstawiciele różnych środowisk i grup społecznych m.in. organizacji konspiracyjnych, polskiej Straży Więziennej i więźniarki z Ravensbrueck – zginęło 28 maja 1942 r. podczas egzekucji w Magdalence, jednej z największych w tzw. warszawskim pierścieniu śmierci. Tworzyły go Palmiry, lasy sękocińskie koło Magdalenki, Lasy Kabackie, Wólka Węglowa, Wydmy Łuże, Rembertów, Wawer i okolice Jabłonny.

W egzekucji w Magdalence zginęło dziewięciu funkcjonariuszy polskiej Straży Więziennej. Pracowali oni jeszcze w wolnej Polsce. Kiedy wybuchła II wojna i Niemcy zajęli Pawiak, funkcjonariusze nie mogli go opuścić i musieli pozostać na służbie. Bardzo duża część z nich włączyła się w działalność konspiracyjną i niesienie pomocy więźniom. I niestety wielu z nich przypłaciło to życiem. Niemcy w ciągu całego okresu okupacji zorganizowali kilkanaście fal aresztowań i właśnie w tej egzekucji, 28 maja 1942 r., zginęło aż dziewięciu funkcjonariuszy Straży Więziennej.

W uroczystości w Magdalence uczestniczyli mjr Jerzy Sowa – zastępca Dyrektora Aresztu Śledczego w Warszawie-Służewcu oraz ppor. Marek Pikulski z Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej w Warszawie. Funkcjonariusze wzięli udział w Apelu Pamięci, gdzie przywołano pamięć dziewięciu funkcjonariuszy polskiej Straży Więziennej oraz złożyli kwiaty pod pomnikiem w Miejscu Straceń w Magdalence, oddając hołd pomordowanym przez niemieckiego okupanta.

Cześć Ich Pamięci!