Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

Przykładem i wzorem do naśladowania dla każdego człowieka, nie tylko osób pozbawionych wolności jest osoba błogosławiona.

Kardynał, prymas Polski Stafan Wyszyński, którego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1989 r. dowiódł niejednokrotnie swoją postawą i czynami, że warto zaufać Bogu, wbrew wielu przeciwnościom, prześladowaniom, uciskom i internowaniu. Wybierał prawdę i żył dla dobra społeczeństwa, zdrowego moralnie i duchowo. Wychowywał w duchu wartości i postaw.

W dniu 12 września 2021 r. proces beatyfikacyjny dobiegł końca sługa Boży Kardynał Stefan Wyszyński decyzją papieża Franciszka został uznany błogosławionym.

W Oddziale Zewnętrznym w Słońsku starszy wychowawca mjr Mariusz Dąbrowski zorganizował spotkanie poświęcone osobie wybitnego Polaka Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Spotkanie zostało poprzedzone wykonaniem tablicy pamiątkowej przedstawiającej postać błogosławionego, jego działalności oraz najważniejszych okresów z życia.

Starszy wychowawca mjr Mariusz Dąbrowski wyjaśnił osadzonym, że wielkość błogosławionego Stefana Wyszyńskiego nie polegała na tym, że pełnił najważniejsze funkcje w Episkopacie Polski czy w Kościele Rzymskim. Jego wielkość polegała na byciu człowiekiem oddanym Bogu, Ojczyźnie, Kościołowi i ludziom. Poświęcenie całego swojego życia celem kształtowania elementarnych wartości i postaw. Kształtowania zdrowego moralnie społeczeństwa. Tysiące kazań, przemówień, pism i apeli. Służba potrzebującym w okresie II Wojny Światowej, w trakcie Powstania Warszawskiego, wydarzeń na wybrzeżu 1970 i 1980 r. Wspieranie ruchu Solidarności. Aktywny udział w Soborze Watykańskim II.

Nawet w obliczu największego ucisku i internowania nie uległ zawierzając swoje ciepienia, los narodu i państwa w ręce Matki Boskiej Częstochowskiej. Odnowił Śluby Lwowskie Jana Kazimierza, pisząc do nich komentarz.

Śluby Jasnogórskie oraz Wielka Nowenna w latach 1957-1966 przygotowująca obchody 1000 lecia Chrztu Polski scaliły społeczeństwo i dało nadzieje na wolną, suwerenną i sprawiedliwą Polskę. Do końca życia wierny zapiską odnotowanym w przeddzień święceń kapłańskich 1924 r. :

1. Mów mało-żyj bez hałasu.

2. Czyń wiele, lecz bez gorączki, spokojnie.

3. Pracuj systematycznie.

4. Unikaj marzycielstwa- nie myśl o przyszłości, to rzecz Boga.

5. Nie trać czasu, gdyż ono do ciebie nie należy:

życie jest celowe, a więc i każda w nim chwila.

6. We wszystkich wzbudzaj dobre intencje.

7. Módl się często wśród pracy.

8. Szanuj każdego, gdyż jesteś odeń gorszy: Bóg pysznym się sprzeciwia.

9. Wszelką mocą strzeż swego serca, ponieważ z niego wypływa życie.

10. Miłosierdzie Boże na wieki wyśpiewywał będę.

Tekst: mjr Mariusz Dąbrowski

Zdjęcia: ppor. Marcin Łuaksiewicz