Posługa religijna w warunkach izolacji więziennej jest bardzo istotnym czynnikiem w pracy nad sferą moralną i sumieniem osoby skazanej.

 

Mimo epidemii i związanych z nią obostrzeń min. wstrzymania w jednostkach penitencjarnych odprawiania nabożeństw, posługa kapłańska nie ustaje, a nawet nabiera szczególnego charakteru.

W elbląskim areszcie dwa razy w tygodniu kapelan Piotr Bryk prowadzi audycje radiowe, które nazywa „ćwiczeniami duchowymi”, mające na celu wzbudzenie w osadzonych refleksji nad swoim dotychczasowym życiem, odczucie skruchy i dokonanie świadomego wyboru Boga jako drogi do uczciwego i zaangażowanego społecznie życia.

Czas Wielkiego Postu sprzyja dokonaniu podsumowań, sprzyja zmierzeniu się z własnymi słabościami, ułomnościami i łączy się z prośbą do Boga o pomoc w poprawie swojego życia, tak by stało się ono lepsze również dla innych. Czterdziestodniowy okres Wielkiego Postu rozpoczyna się Liturgią Środy Popielcowej i prowadzi nas do Triduum Paschalnego, pamiątki Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Dla osadzonych, pozostających w odosobnieniu, czas ten ma szczególną wymowę, jest okazją do pogłębionej refleksji i zrozumienia, że siłą która pozwala nam zwyciężać w życiu nie jest siła oręża ale siła ducha

- mówi kapelan Piotr Bryk

Rola kapelana w procesie nadawania sensu życiu osób niedostosowanych społecznie jest nieodzowna w procesie resocjalizacji. Proponowane skazanym praktyki religijne mogą w znaczący sposób wspierać proces przemiany osobistej i społecznej osadzonych.

 

Tekst i Foto: mjr Anna Downar

Generuj pdf
Znajdź nas również na
Serwis Służby Więziennej