Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

Pod tablicą poświęconą pamięci Łukasza Cieplińskiego i IV Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, znajdującej w Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL hołd oddała Elżbieta Witek, marszałek Sejmu RP, Minister Sprawiedliwości - Prokurator Generalny Zbigniew Ziobro, Jerzy Pruszyński, młodociany były więzień polityczny z Jaworzna. Wieniec od Służby Więziennej złożył gen. Jacek Kitliński, Dyrektor Generalny Służby Więziennej wraz z zastępcami – gen. Andrzej Leńczukiem oraz płk. Krzysztofem Stefanowskim. W uroczystości udział brali funkcjonariusze Kompanii Reprezentacyjnej Służby Więziennej.

25 lutego (sobota) na dziedzińcu Ministerstwa Sprawiedliwości przy alejach Ujazdowskich odbył się wernisaż wystawy „Ocal naszego Tatusia! Listy dzieci Żołnierzy Wyklętych do Bolesława Bieruta” z udziałem potomków Żołnierzy Wykletych. – Naszym obowiązkiem jest pamięć o wszystkich, którzy poświęcili życie w obronie niepodległości i suwerenności Polski. Mam nadzieję, że wystawa, którą Państwu prezentujemy, przynajmniej w skromnym stopniu wypełnia ten obowiązek – powiedział wiceminister sprawiedliwości Marcin Romanowski podczas otwarcia wystawy przygotowanej we współpracy z Archiwum Akt Nowych i Instytutem Pamięci Narodowej.

W kolejnych dniach na terenie Muzeum odbył się również spektakl „Ocalony przez poezję – Jerzy Kozarzewski wiersze”, dzień otwarty, pokaz filmów Aliny Czerniakowskiej. Uroczystości zakończy msza św. w intencji żołnierzy powstania antykomunistycznego, poległych i pomordowanych w latach 1944-1963 oraz oddanie hołdu pod Ścianą śmierci w godzinie zamordowania członków ZG Zrzeszenia „WiN”.

Kim byli

Żołnierze Wyklęci byli żołnierzami polskiego powojennego podziemia niepodległościowego i antykomunistycznego, którzy stawiali opór sowietyzacji Polski i podporządkowaniu jej ZSRR. Mobilizacja i walka „Żołnierzy Wyklętych” była odruchem samoobrony społeczeństwa polskiego przeciwko sowieckiej agresji i narzuconym siłą władzom komunistycznym. Należeli do najliczniejszej w Europie antykomunistycznej konspiracji, obejmującej teren Polski w jej przedwojennych granicach.Termin „Żołnierze Wyklęci” po raz pierwszy został użyty w 1993 r., w tytule wystawy „Żołnierze Wyklęci – antykomunistyczne podziemie zbrojne po 1944 r.”, zorganizowanej przez Ligę Republikańską na Uniwersytecie Warszawskim. Jego autorem był Leszek Żebrowski.

Liczbę członków wszystkich organizacji i grup konspiracyjnych po II wojnie światowej szacuje się na 120-180 tysięcy.

3 lutego 2011 r. Sejm RP uchwalił ustawę powołującą pierwszomarcowe święto. W jej preambule czytamy: W hołdzie „Żołnierzom Wyklętym” – bohaterom antykomunistycznego podziemia, którzy w obronie niepodległego bytu Państwa Polskiego, walcząc o prawo do samostanowienia i urzeczywistnienie dążeń demokratycznych społeczeństwa polskiego, z bronią w ręku, jak i w inny sposób, przeciwstawili się sowieckiej agresji i narzuconemu siłą reżimowi komunistycznemu – stanowi się, co następuje: dzień 1 marca ustanawia się Narodowym Dniem Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”.

Data 1 marca jest szczególna. Tego dnia w 1951 r. w mokotowskim więzieniu komuniści strzałami w tył głowy zamordowali przywódców IV Zarządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” – Łukasza Cieplińskiego i sześciu jego towarzyszy walki, z którymi tworzył kierownictwo tzw. drugiej konspiracji. Miejsce jego pochówku pozostaje nieznane. Symbolicznym jest „Łączka”, czyli miejsce przy murze Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.

Zespół Prasowy CZSW