Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

Gdy gaśnie pamięć ludzka
dalej mówią kamienie

~ Kardynał Stefan Wyszyński. Prymas Polski

W czasach gdy Polska odzyskała niepodległość funkcjonowały różne systemy penitencjarne. Groby zasłużonych funkcjonariuszy stanowią materialne świadectwo kluczowych i przełomowych wydarzeń dla Służby Więziennej, związanych często z walką i męczeństwem. Dbanie o dziedzictwo narodowe stanowiące dorobek poprzednich pokoleń, świadczy o korzeniach naszego społeczeństwa, potwierdza w sensie materialnym i duchowym tożsamość narodu.

Ochrona polskich zabytków jest ważnym czynnikiem rozwoju społecznego i szczególnie ważnym celem dla budowania tożsamości Polaków. Wiedza na temat dziedzictwa narodowego, zabytków z okresu II wojny światowej, symboli narodowych, symboli walki o niepodległość, walki o odzyskanie niepodległości oraz wiedza o autorytetach moralnych pozwala na kształtowanie szacunku do ojczyzny. Propagowanie w strukturach formacji jaką jest Służba Więzienna wartości patriotycznych, dawanie przykładu zwiększy prawdopodobieństwo wykształcenia przekonania o konieczności dbania o dziedzictwo narodowe oraz o otoczenie. Obywatel, a przede wszystkim funkcjonariusz Służby Więziennej oprócz takich cech jak uczciwość, prawdomówność, tolerancyjność, odpowiedzialność powinien mieć szacunek dla ojczyzny i rodaków. Ważne jest także poczucie solidarności z narodem, aktywne uczestnictwo w życiu publicznym. Odwiedzając dziś miejsca pochówku osób zasłużonych dla naszej fomacji i groby funkcjonariuszy na Cmentarzu Powązkowskim, dajemy przykład patriotyzmu i świadectwa, że Służba Więzienna przywiązana jest do tradycji i bogatej historii, która kształtowała współczesny etos naszej służby. 

Należy dołożyć wszelkich starań, aby przyszłe pokolenia przejęły po nas misję podtrzymywania pamięci o tych, którzy odeszli.

Opracowała por. Agnieszka Tracz